Magdalena Bezat - Majeranowska o swojej pasji.

Żeby być artystą-plastykiem, nie wystarczy o tym marzyć. Nie pomogą mądre księgi i dobre szkoły, szczere chęci czy determinacja. O tym decyduje ktoś za nas, obdarzając wybrańca boskim pierwiastkiem - talentem.

Urodziła się w 1979 roku w Łodzi. Ukończyła Liceum Plastyczne oraz Akademię Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi na wydziale Tkaniny i Ubioru.
Dyplom obroniła w pracowni Dywanu i Gobelinu u prof. Mariusza Kowalskiego i prof. Jolanty Rudzkiej-Habisiak oraz w pracowni malarstwa u prof. Andrzeja Gieragi.
Otrzymała nagrodę Fabryki Dywanów "Kowary" za kolekcje dywanów. Swoje prace indywidualne i zbiorowe wystawiała w Łodzi, Włocławku i Danii.
Obecnie uczy sztuki stosowanej oraz rysunku i malarstwa w Ogólnokształcącej Szkole Sztuk Pięknych we Włocławku.
Należy do Nowej Grupy Włocławskiej.

Magdalena Bezat-Majeranowska, artystka-plastyczka, zajmująca się dziś głównie malarstwem(aktem) i tkaniną unikatową (np. portretem jaki rodzaj sztuki wymienić), tak opowiada o swojej pasji:
 

Kiedy obudził się w Pani duch artysty?

Chyba po prostu urodził się razem ze mną.
 

Co skłoniło Panią, by zostać artystą –plastykiem?

Nie wiem, często się nad tym zastanawiałam i odpowiedź jest podobna jak w pierwszym pytaniu. 
 

Nie był to chyba najmodniejszy kierunek sztuki?

Chyba nie ale nie analizowałam tego wtedy wiedziałam, że chcę studiować  na ASP.
 

Jaką trzeba obrać ścieżkę edukacyjną, by zostać artystą-plastykiem?

 Ja osobiście zaczęłam w podstawówce na zajęciach plastycznych w Pałacu Młodzieży potem było Liceum Plastyczne i studia na ASP.
 

Idealny kandydat na artystę-plastyka to osoba, która..?

ma wewnętrzną potrzebę tworzenia
 

Sztuka ponad wszystko?

Nie. Sztuka jest ważną częścią mnie ale są wartości ważniejsze.
 

Ma Pani olbrzymi dorobek. Która wystawa była dotychczas tą najważniejszą, dającą najwięcej satysfakcji?

Każda wystawa jest ukoronowaniem jakiegoś projektu i konfrontacji z odbiorcą etapem końcowym. Tym co „nakręca” twórcę jest sam proces tworzenia dlatego nie liczę wystaw tylko myślę o tym co będzie dalej.

Czy artysta ma poczucie wartości, a może wręcz czuje dumę przechodząc obok swoich dzieł? Obok pomników swego autorstwa?

Patrząc na swoje prace analizuję środki wyrazu jakie zastosowałam i wyciągam z nich wnioski na przyszłość.
 

Czuje się Pani spełniona jako artysta-plastyk?

Bycie twórcą jest to ciągły proces poszukiwań.
 

Co chciałaby Pani dziś przekazać młodym adeptom sztuki?
Na początku nauki uczniowie  poznają  techniki tworzenia i uczą się operować podstawowymi środkami wyrazu.
 

Na zakończenie – Jakie są Pana plany na najbliższą przyszłość ?

Plenery malarskie.

Dziękujemy za rozmowę i życzymy wielu interesujących wystaw.