Dzień Nauczyciela we Włocławku. Tak wyglądało Święto Edukacji Narodowej [ZDJĘCIA]

Miejskie obchody Dnia Edukacji Narodowej we Włocławku przyniosły podziękowania, wyróżnienia i konkretne zapowiedzi związane z rozwojem oferty oświatowej. Prezydent miasta wręczył nagrody nauczycielom oraz pracownikom szkół, a samorządowcy i parlamentarzyści mówili o misji wychowania i planach, które mają wzmocnić lokalną edukację. Dzień Edukacji Narodowej we Włocławku był świętem wdzięczności i planów. Padły liczby, wybrzmiały nazwiska, a na scenie widać było dobrą energię. Jeżeli zapowiadane projekty dojadą do mety – od szkoły mistrzostwa sportowego po Politechnikę – lokalna edukacja zyska nową dynamikę. A dzisiejsze brawa zabrzmią jeszcze głośniej. Wkrótce pełna galeria zdjęć.

Tego dnia w mieście spotkano się, aby uhonorować ludzi, którzy na co dzień prowadzą dzieci i młodzież przez szkolną drogę. To była 252. rocznica powołania Komisji Edukacji Narodowej – rocznica ważna i symboliczna. Uroczystości centralne poprzedziły akademie w szkołach, a punktem kulminacyjnym było wręczenie nagród przez prezydenta Włocławka.

Z danych przedstawionych podczas gali wynikało, że wyróżnienia otrzymało łącznie 153 osób: 89 nauczycieli uhonorowano nagrodami prezydenta, 58 wyróżnień trafiło do pracowników administracji i obsługi, a 7 przyznano „dobrodziejom” – sponsorom wspierającym szkoły. Za tymi liczbami stały lata pracy i dziesiątki klas prowadzonych z uwagą, cierpliwością i konsekwencją.

Na początku padło proste, ale trafne przypomnienie: szkoła to nie tylko tablica i dziennik. To też ludzie, którzy dbają o to, by wszystko działało – od sekretariatu po konserwatorów. Naczelnik Wydziału Edukacji w Urzędzie Miasta, Marek Wódecki, mówił o tym spokojnie, wprost:

Gdy padły konkretne liczby, sala zareagowała brawami:

Przy stole prezydialnym zabrzmiał również głos władz miasta. Monika Jabłońska, zastępczyni prezydenta, dziękowała środowisku edukacyjnemu, ale też rodzicom i samorządowcom, którzy starają się tę pracę wspierać. Jej słowa brzmiały jak wyjęte z rozmowy w pokoju nauczycielskim – bez patosu, z empatią:

Wśród gości byli także posłowie, którzy mówili o codziennym wysiłku i zmianie, jaka zaszła w zawodzie nauczyciela. Piotr Kowal akcentował nowe wymagania – empatię, rozwój własny, elastyczność:

Z kolei Krystian Łuczak mówił o odpowiedzialności, która spoczywa na wychowawcach. Podkreślał, że wdzięczność nauczycielom to nie jednorazowy gest, a codzienna postawa:

Parlamentarzysta odniósł się też do kwestii wychowania obywatelskiego i wiedzy o prawach:

Swoim doświadczeniem nauczycielskim podzieliła się Ewa Szczepańska, przewodnicząca Rady Miasta Włocławek. Poprosiła uczniów o ambitne cele, a dorosłych – o życzliwość i spokój w rozmowie o szkole. Wspomniała też o narastającej biurokracji, która zjada czas na pracę z uczniem:

W dalszej części ujęła to, o czym wielu nauczycieli mówi po cichu:

Najdłuższe wystąpienie należało do Krzysztofa Kukuckiego, prezydenta Włocławka. Poruszył kilka tematów – od wyzwań demograficznych, przez rozwój przedszkoli i szkół, po planowane inwestycje w edukację artystyczną i techniczną. Nie zabrakło osobistej refleksji o sensie zawodu.

Prezydent nawiązał do zmian, które już zaszły w szkołach podstawowych:

W planach jest też Liceum Plastyczne – szkoła artystyczna, która dopełniłaby lokalny system kształcenia:

W tym miejscu padł temat, który wzbudza emocje od miesięcy – Politechnika Włocławska:

Nie zabrakło odniesienia do nauki przez doświadczenie. Prezydent przypomniał, że w CK Browar B. działa już SOWA – Strefa Odkrywania, Wyobraźni i Aktywności, powiązana merytorycznie z Centrum Nauki Kopernik:

Ważny był także wątek kształcenia zawodowego i przemysłu 4.0. Prezydent wspomniał o Centrum Programowania Robotów Przemysłowych, które działa przy Zespole Szkół Technicznych przy ul. Ogniowej 2:

Na koniec prezydent podziękował nauczycielom i pracownikom oświaty w sposób bardzo osobisty:

Głos zabrał też Sławomir Kopyść, radny Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego. Zapewnił, że w regionie panuje zgoda co do potrzeby powołania we Włocławku uczelni technicznej, a edukacja nie kończy się wraz z maturą:

Radny nawiązał także do inicjatyw, które podtrzymują aktywność edukacyjną przez całe życie:

W kuluarach – rozmowy, uśmiechy i krótkie „dziękuję”. Dla wielu to najcenniejsza część święta: moment, gdy dyrektorzy, wychowawcy i pracownicy obsługi czują, że ktoś widzi ich codzienny trud. Czuć to było w głosach mówców i w reakcji sali. Zebrani klaskali nie tylko po przemówieniach, ale też po każdym nazwisku wypowiedzianym przy wręczaniu nagród. To drobiazg, który tworzył klimat.

Na scenie pojawiały się kolejne osoby, a wraz z nimi krótkie historie: nauczycielka z wieloletnim stażem, która wciąż szykuje koła zainteresowań i zawody; konserwator, którego uczniowie znają po imieniu; pracownica sekretariatu, bez której nie ruszyłaby żadna rekrutacja. Te opowieści nie padły z mównicy, ale dało się je wyczytać z twarzy i gestów.

Mówiono o liczbach i planach, ale sednem pozostaje relacja: nauczyciel–uczeń–rodzic. To w takich trójkątach wykuwa się codzienność edukacji. Wypowiedzi gości dotykały właśnie tego: empatii, umiejętności rozmowy, stawiania mądrych wymagań. Pojawił się też wątek praw ucznia i budowania samoświadomości młodych. Głośno wybrzmiała prośba, by szkoła była miejscem bez hejtu, w którym ambicja idzie w parze z życzliwością.

W tle przewijał się temat dokumentów i formalności – coraz bardziej rozbudowanych. To realny ciężar, który odbiera czas i siły. Ale nawet ten ciężar nie zasłaniał tu głównej perspektywy: uczeń stoi na pierwszym planie. Było to widać choćby w pomysłach na rozwój – od klas sportowych po liceum plastyczne i centrum robotyki.

„Naczynia połączone” – tak określił to prezydent. Gdy powstaje Politechnika, rośnie zaplecze gospodarcze. Gdy szkoły średnie wzmacniają ofertę, młodzi chętniej zostają w regionie. Gdy przedszkola sprawnie przechodzą rekrutację, rodzice mają spokojną głowę, a dzieci – dobre warunki startu. Ten łańcuch zależności dobrze wyjaśniał, dlaczego podczas Święta Edukacji Narodowej mówiło się nie tylko o dziękczynieniu, lecz także o inwestycjach i kierunkach rozwoju.

Włocławek ma dziś kilka mocnych kart: SOWA przy Browarze B., centrum robotyki przy Zespole Szkół Technicznych, plany szkoły mistrzostwa sportowego i liceum plastycznego. Jeżeli dołożyć do tego procedowany projekt ustawy o Politechnice Włocławskiej, otrzymujemy scenariusz, w którym szkoła podstawowa, średnia i wyższa składają się na jedną, spójną drogę rozwoju. To robi różnicę.

• Marek Wódecki, naczelnik Wydziału Edukacji UM: „Bez pracowników administracji i obsługi szkoła nie ruszy. Dzisiejsze nagrody są też dla nich”.

• Monika Jabłońska, zastępczyni prezydenta miasta: „Każdy z nas chciał w życiu spotkać nauczyciela, który będzie przewodnikiem. Wśród nagrodzonych tacy właśnie są”.

• Poseł Piotr Kowal: „Zawód nauczyciela mocno się zmienił – dziś wymaga empatii i stałego rozwoju. Dziękujemy za obie te rzeczy”.

• Poseł Krystian Łuczak: „To odpowiedzialność za przyszłość – dziękujmy nauczycielom nie tylko od święta”.

• Ewa Szczepańska, przewodnicząca Rady Miasta: „Biurokracja rośnie, a czasu na ucznia nie przybywa. Mówmy o tym głośno”.

• Krzysztof Kukucki, prezydent Włocławka: „Politechnika jest dla miasta jak drożdże – na nich wyrasta gospodarka”.

• Sławomir Kopyść, radny Sejmiku: „W regionie jest zgoda – Politechnika Włocławska jest potrzebna”.

Po części oficjalnej toczyły się rozmowy o tym, jak przełożyć plany na codzienność. Klasa sportowa to więcej niż treningi – to wsparcie w planowaniu czasu i pracy nad charakterem. Liceum plastyczne to przestrzeń dla talentów, które dziś rozjeżdżają się do innych miast. Centrum robotyki już teraz uczy programowania robotów i myślenia procesowego. Każdy z tych elementów dotyka konkretnego ucznia, konkretnej klasy.

Jest jeszcze jeden wniosek: edukacja nie powinna się kończyć po maturze. Wspomniany Uniwersytet Trzeciego Wieku pokazuje, że można uczyć się i rozwijać bez względu na metrykę. To ważny most międzypokoleniowy – uczniowie widzą, że dziadkowie też chodzą „do szkoły”, a seniorzy czują, że miasto o nich pamięta.