Pani Kazimiera z Chocenia skończyła 100 lat. Uhonorowano ją wyjątkowym medalem

W dniu setnych urodzin członek zarządu województwa Sławomir Kopyść odwiedził Kazimierę Urbańską. Była to wizyta złożona w związku akcją Rówieśnicy Niepodległej, w której honoruje się najstarszych mieszkańców regionu, wręczając im marszałkowski medal Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano-Pomeraniensis.

Kazimiera Józefa Urbańska urodziła się 4 lutego 1922 roku w Marysinie. Była to kolonia, która obecnie znajduje się w Choceniu w powiecie włocławskim. Seniorka miała troje rodzeństwa.

II wojna światowa porujnowała młodość pani Kazimiery. Pod groźbą utraty pracy przez jej ojca, który zarabiał na wyżywienie całej rodziny, wieku zaledwie 14 lat musiała porzucić edukację i była zmuszona podjąć roboty przymusowe. Wówczas pracowała w gospodarstwie choceńskich dziedziców opiekując się dzieckiem, a także w cukrowni i roszarni zakładu włókienniczego.

W wieku 23 lat stanęła na ślubnym kobiercu. Mąż pani Kazimiery pochodził z sąsiedniej wsi Janowo, brał udział w walkach na wojennych frontach, później pracował w spółdzielni kółek rolniczych. Małżeństwo miało syna i dwie córki. Prowadzili również gospodarstwo rolne. Pani Kazimiera łączyła pracę na roli z zajmowaniem się domem i opieką nad dziećmi. Aktywnie działała w kole gospodyń wiejskich. Lubiła wycieczki, wykorzystywała każdą nadarzającą się okazję, aby móc zwiedzić różne miasta i miasteczka w Polsce. To osoba, dla której niezwykle ważna jest wiara, czynnie uczestniczyła w życiu kościoła parafialnego. W wieku 56 lat owdowiała, wkrótce potem straciła również syna. Mimo wielu trudnych przeżyć nie traciła pogody ducha i opiekowała się najbliższymi.

Pani Kazimiera jest pełna ciepła, empatyczna i rodzinna. Poświęciła się trosce o bliskich, z zaangażowaniem pomagała w wychowywaniu swojej wnuczki. Doczekała dwoje prawnucząt i jednej praprawnuczki. Ze względu na pandemię doskwiera jej ograniczony kontakt z rodziną. Lubi kwiaty i prace w przydomowym ogrodzie. Niezmiennie mieszka w Choceniu.