Pożyczka, podwyżka, podatki. Kluczowe uchwały 2025 roku i ich skutki dla mieszkańców Izbicy Kujawskiej

W drugiej połowie 2025 roku w Izbicy Kujawskiej zapadły trzy decyzje szczególnie istotne dla mieszkańców: zaciągnięcie 2,5-milionowej pożyczki, podwyżka wynagrodzenia burmistrza z wyrównaniem oraz wzrost podatków od nieruchomości. Każda z nich została przyjęta zgodnie z prawem, choć nie wszyscy radni je poparli — a ich skutki najmocniej odczują mieszkańcy. To właśnie do ich portfeli najszybciej trafią konsekwencje tych uchwał, niezależnie od motywów i uzasadnień zapisanych w dokumentach.

Końcówka roku w Izbicy Kujawskiej przyniosła mieszkańcom szczególnie wyrazisty obraz lokalnego zarządzania finansami. W krótkim odstępie czasu zapadły trzy decyzje, które — choć każda z osobna opiera się na obowiązujących przepisach — zestawione razem pokazują kierunek działań samorządu znacznie lepiej niż jakikolwiek komentarz. Nie trzeba interpretować intencji, wystarczy spojrzeć na daty i skutki.

26 sierpnia 2025 r. radni przyjęli uchwałę XIX/144/2025, na mocy której gmina zaciąga pożyczkę długoterminową w wysokości 2,5 mln zł. Środki mają pokryć planowany deficyt, a spłata została rozłożona na lata 2028–2041. Zabezpieczeniem jest weksel własny „in blanco”, co w praktyce oznacza zobowiązanie rozłożone na pokolenia.

Burmistrz uspokajał mieszkańców:

„Obsługa zadłużenia nie musi wpłynąć na wzrost podatków i opłat lokalnych, a decyzję o stawkach podejmuje Rada Miejska.”

Stwierdzenie prawdziwe — lecz równie wygodne. Pozwala bowiem zachować pełną swobodę dalszych decyzji, bez ponoszenia odpowiedzialności za ich skutki dla mieszkańców.

6 listopada 2025 r., podczas XXII sesji, przyjęto uchwałę XXII/155/2025 podwyższającą wynagrodzenie burmistrza do 18 291 zł brutto. Wzrost o 871 zł względem dotychczasowej kwoty 17 420 zł brutto obowiązuje z wyrównaniem od 1 lipca 2025 r.

Decyzja mieści się w nowych widełkach dopuszczonych rozporządzeniem Rady Ministrów i maksymalnie wykorzystuje przewidziane limity. Prawo taką możliwość dopuszczało — ale nie wymuszało. Gmina mogła z niej skorzystać, ale w równym stopniu mogła pozostawić dotychczasową wysokość wynagrodzenia bez zmian.

1 grudnia 2025 r. podjęto uchwałę XXIII/159/2025, podnoszącą stawki podatku od nieruchomości o średnio 4% od 1 stycznia 2026 r. Uzasadnienie odwołuje się do waloryzacji wynikającej z wskaźników GUS oraz konieczności zapewnienia dochodów na realizację zadań gminy. Dostępna w naszej galerii zdjęć.

Decyzja została podjęta zgodnie z procedurami, lecz sama procedura nie przesądzała o konieczności podnoszenia stawek. Rada mogła je podnieść, ale równie dobrze mogła pozostawić je na dotychczasowym poziomie — jednak wybrano rozwiązanie, którego skutki mieszkańcy odczują natychmiast, w przeciwieństwie do wieloletnich zobowiązań gminy.

Oto chronologia:

26 sierpnia — pożyczka na 2,5 mln zł.
6 listopada — podwyżka wynagrodzenia burmistrza z pięciomiesięcznym wyrównaniem.
1 grudnia — podwyżka podatków dla mieszkańców.

Każda decyzja została podjęta formalnie poprawnie. Ale ich skutki są proste do przewidzenia: najmocniej uderzą w portfele mieszkańców.

Pożyczka — uchwalona.
Pensja — podniesiona.
Podatki — zwiększone.

Fakty układają się w prostą zależność: kiedy pojawia się potrzeba zabezpieczenia budżetu lub własnych kosztów funkcjonowania, decyzje zapadają szybko. Gdy chodzi o skutki, trafiają one do mieszkańców — niezależnie od przyjętej narracji.

Burmistrz podkreślał, że zadłużenie nie musi prowadzić do wzrostu podatków. I rzeczywiście — nie musiało. Ale wzrost podatków nastąpił chwilę później, z innych powodów formalnych, choć z podobnym efektem dla portfeli mieszkańców.

To nie jest kwestia interpretacji, lecz konsekwencji: decyzje, które mogły nie zapaść, zostały podjęte. A ich koszt został przeniesiony na mieszkańców — bez konieczności tłumaczenia się z tego wprost — bo dokumenty mówią to wystarczająco jasno.

Można więc zapytać, czy taki ciąg decyzji to zwykły zbieg okoliczności. Dla mieszkańców efekt jest prosty i bardzo czytelny: na koniec roku dostają nie prezent, lecz kolejne obciążenia do udźwignięcia — zapisane w nowych stawkach i nowych zobowiązaniach.